وبلاگ شخصی محمد صالح طراحی

توسط محمدصالح طراحی | دوشنبه دوازدهم مهر ۱۴۰۰ | 22:28 زندگي . . . چيزي که 18 سال است که دارم تجربه مي‌کنم و هرگز به معنايش پي نبرده ام. پس از يک طوفان، در هواي سرد زمستان، در حالي که کاري را که بايد به اتمام مي‌رساندم انجام داده ام، بالاخره يک نفس عميق ميکشم و ميگويم ... زندگي ... نمي دانم چيست؟ و نمي دانم پروردگار دانايم چگونه مرا به اينجا رساند. در اين مسير سخت اما لذت بخش، عزيزاني را ملاقات کردم که در ادامه درباره آنها سخنان قلبم را بازگو مي‌کنم.مي خواهم عزيزاني را سپاس بگويم که بر پايه تخته هاي چوبي کلاس با جوهر وجود خود نوشته اند تا ما اندکي هم که شده بهتر زندگي کنيم. عزيزاني که بدون هيچ چشمداشتي در هر ساعتي از شبانه روز آموزش را بر آرامش ترجيح دادند. در سه سالي که گذشت... استادي داشتم که گرچه تنها همين سه سال او را شناختم اما تا پايان عمر نوري که به من داد، قلبم را گرم مي کند. دبير رياضي مدرسه مان که در دستانش چيزي نبود اما در ذهنش همه چيز را در اختيار داشت. معلمي که نه تنها رياضي را تا حد کمال به من آموخت، بلکه معناي زندگي را برايم دگرگون کرد. استاد، کلمه بسيار با ارزشي است. پشت اين کلمه ده ها سال سختي است. از شما خواهش ميکنم ارزش اين کلمه را با تمام وجودتان درک کنيد. استاد رياضيمان بسيار فروتن بود. هنگامي که براي کنکور درس مي خواندم، ايشان کتاب خودشان را به من دادند. ايشان کتاب گرانبهايشان را با دستان عزيزشان به خانه ما آوردند. شرمسارم از اينکه تنها کاري که توانستم در برابر اين همه لطف و مهربانيشان کنم قبول وبلاگ شخصی محمد صالح طراحی...

توسط محمدصالح طراحی | پنجشنبه بیستم آبان ۱۴۰۰ | 15:3 در حالی که در اوج تنهایی نشسته ام، گوشهایم صدای انسانها را می‌شوند اما در عمق قلبم تنها صدای گریه تنهایی را احساس می‌کنم‌. خاطرات امانم نمی‌دهد. نمیدانم اصلا چرا اینجا هستم و قرار است چه کنم. هیچ نمی‌دانم و هر چه بیشتر می‌دانم کمتر درک می‌کنم. هرچه بیشتر در دریای خلقت غرق می‌شوم، کمتر می‌فهمم که به راستی این جهان چرا به وجود آمد. و من در این دنیای پر از ندانستنها باید چه کنم‌. تنها هستم و شاید کسی مرا درک نکند. نمیدانم برای چه زندگی کنم. نمیدانم پیش از مرگم به خود می‌گویم تو آن کار را که باید کردی یا نه. به خود اطمینان ندارم که آیا می‌توانم وظایف مهم و حیاتی را بر عهده بگیرم یا مجبورم تا انتهای عمرم برای اینکه با ترس هایم روبه‌رو نشوم استعدادهایم را زیر خاکستر سوختم پنهان کنم. آری که من می‌سوزم زمانی که قلبم آکنده است از اهدافی که دارم ولی دستانم خالیست‌. شاید هزاران روش برای زندگی کردن باشد اما به هر که نگاه میکنم هدف زندگی را نفهمیده و هر چند خود اصلا نمیدانم. نمیدانم هدف از زندگیم تحول است یا نجات جان انسانها یا فکر کردن درباره هدف خلقت. گویی سالهاست زندگی کردم تا بفهمم چرا زندگی میکنم و هنوز هم جوابی ندارم. گاهی تنهایی را ترجیح میدهم تا آنچه در ذهن و قلبم است را فراموش نکنم. گاهی بوی باران را به بودن در کنار دوستان ترجیح میدهم. گاهی از خود می‌پرسم کدام کار درست است؟ میان عشق ورزیدن به انسانها و فلسفه زندگی مانده ام حال آنکه شاید هردو یک معنا داشته باشند. تنها ماندم تا از دور عزیزانم وبلاگ شخصی محمد صالح طراحی...

توسط محمدصالح طراحی | سه شنبه چهاردهم دی ۱۴۰۰ | 2:0 انسان ها گاهی در دوراهی تفسیر دیگران یا تفسیر خود قرار می‌گیرند. انسانهایی را میبینم که شب و روز در حال تفسیر کارهای دیگران هستند. که چرا فلان شخص بهمان کار را کرد. اما به نظرم باید در زندگیمان تفسیر خود را انجام دهیم. چرا که انسانها خود جهانی هستند که انتهایش ناپیداست. قدر وجودمان را نمی‌دانیم. هنگامی که به درون خود می‌نگریم زندگی جدیدی را می‌یابیم. گویی هر آنچه در دنیای بیرون ما را به خود می‌طلبد، سالهاست درونمان وجود داشته و ما غافل بوده ایم.تفسیرها هنگامی پدید می‌آیند همراه خود بسیاری چیزها را بی معنا میکنند. مثلا هنگامی که شما علت وجود یک اندام را درک می‌کنید دیگر سختی هایی که برای استفاده از آن باید تحمل کنیم را بی معنی می‌دانیم. چون میدانیم که چه گنجی را داشته ایم. و بر عکس آن هم صادق است. انسانی که به فرعیات پایبند باشد و اصل را درک نکند، ریشه ای ندارد و چیزی را در این دنیا درک نکرده است. زیباترین تفسیر شاید، تفسیر چرایی وجودمان باشد. چنین تفسیری است که همه چیز را بی معنا می‌کند! دیگر مرگ معنا ندارد. دیگر تنهایی قلبتان را به درد نمی‌آورد. بنابراین، جهان زیباست ،، اگر بیندیشی! وبلاگ شخصی محمد صالح طراحی...